ارتباطات جهتدار باند بالا و پایین فرکانسی در نوسانات پایه مغز دادگان fMRI بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری انحطاط عصبی پیش رونده است که با علائم بالینی ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکت مشخص می-شود. تغییرات عملکردی مربوط به درگیریهای پاتولوژیکی در بیماری پارکینسون می تواند در شبکه ای جهتدار از تقابلات بین نواحی مختلف مغز در حالت استراحت که مغز دارای نوسانات خودبخودی پایه است، نشان داده شود. در این مقاله برای ایجاد شبکه جهتدار با استفاده از دادگان تصویربرداری تشدید مغناطیسی حالت استراحت(RS-fMRI)، روش تابع انتقال جهتدار (DTF) بهمراه تئوری گراف در دو زیر باند فرکانسی بالا و پایین بکار رفته و ارتباطات درون گروهی و بین گروه سالم و بیمار بر مبنای آنالیزهای آماری با هم مقایسه شده اند. نتایج مقایسه گروهی شبکه ارتباطات تأثیری بین افراد سالم و بیماران پارکینسونی که بر روی دادگانRS-fMRI بیماری پارکینسون انجام شده است نشان می دهد که در زیر باند فرکانسی پایین در هر دو گروه سالم و بیمار ارتباطات معنادار بیشتری نسبت به زیرباند فرکانسی بالا وجود دارد. شبکه های ارتباطی معنادار نشان می دهند که ارتباط بین هسته های قاعده ای و نواحی حرکتی در بیماران پارکینسونی دچار اختلال می شود. همچنین برخی نواحی مغز مانند مخچه چپ دارای بیشترین جریان اطلاعات در شبکه گراف گروه سالم است که به عنوان ناحیه اساسی توسط نواحی دیگر تحت تأثیر قرار می گیرد در حالی که این مرکزیت در گروه بیماران بهم می خورد.